«Βρήκα το άλλο μου μισό.» Να με συμπληρώνει ή να με συντροφεύει; Ή και τα δύο;

Έχω ακούσει μια απλή αλλά συνάμα τόσο σημαντική φράση από την Λένα Καστρησίου, η οποία είναι κλινική ψυχολόγος και σύμβουλος σχέσεων-γάμου, και έχω καθίσει και την έχω σκεφτεί αρκετές φορές. «Μπορεί τα αντίθετα να έλκονται αλλά δεν διαρκούν στο χρόνο. Τα ζευγάρια που έχουν κοινά όμως διαρκούν.» Και άμα την ρωτήσεις τι εννοεί θα σου πεί ότι οι άνθρωποι που έχουν κοινά ενδιαφέροντα, στόχους, στάση ζωής, βιώματα, αντιλήψεις, έκφραση συναισθημάτων, όνειρα, επίπεδο γνώσεων είναι οι άνθρωποι που θα μείνουν στην πορεία της ζωής γιατι τους ενώνει, τους δένει η εσωτερική αρμονία και όχι η αντίθεση. Φαντάζει ιδανικό, όμως δεν είναι. Και αυτά τα ζευγάρια έχουν θέματα που πρέπει να λύσουν, μερικές φορές τους λέιπει η ένταση της διαφορετικότητας, η ρουτίνα, η πολύ ησυχία που δημιουργείται. Και τα ζευγάρια που έχουν ένταση τους λείπει η αρμονία. Θα σου πουν: «Ναι, αλλά έτσι συμπληρώνει ο ένας τον άλλον» Σε ποια θέματα; Είναι η δική μου ερώτηση. Τα ζευγάρια που είναι αντίθετα παρατηρούμε ότι είναι πιο πολύ ερωτευμένοι με τον έντονο έρωτα παρά ο ένας με τον άλλον. Επίσης τους ελκύει το διαφορετικό για να αντλήσουν απο αυτό στοιχεία που δεν έχουν ή για να επιβεβαιώσουν ότι μέχρι και σήμερα έχουν αυτοί δίκιο ή είναι οι σωστοί. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε να μιλήσουμε για έναν μεγάλο έρωτα και τι πιο ωραίο όταν ακούς και την διάρκεια που έχει ή είχε. Έχουμε την τάση να δίνουμε μεγαλύτερη αξία και ένταση σε έναν μεγάλο έρωτα που δεν εξελίχθηκε παρά σε έναν μεγάλο έρωτα που κατέληξαν μαζί, αγαπημένοι, και πάνω από όλα αρμονικά. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί μας άφησε με την γεύση του ανεκπλήρωτου; Με την γεύση της αποτυχίας; Ή μήπως θα έλεγα εγώ την γεύση του άγνωστου; Τι θα γινόταν «Αν…»; Πως θα είχε εξελιχθεί η ζωή μου «Αν…»; Κάτι έγινε στην πορεία που δεν προχώρησε ένας μεγάλος έρωτας. Και αν ήταν, γιατί χάθηκε στον χρόνο; Τέτοιοι έρωτες συνήθως απαρτίζονται από δύο ανθρώπους αρκετά διαφορετικούς μεταξύ τους που είτε δεν άντεξαν στην φθορά που προκαλείται από τις συνεχόμενες διαφωνίες ή που ξεκίνησαν μια πορεία ζωής βρίσκοντας ακόμα στην κατάσταση έρωτος και ακούμε τόσο συχνά «δεν με καταλαβαίνει, ποτέ δεν με καταλάβαινε, είμαστε τόσο διαφορετικοί, θέλουμε τελείως διαφορετικά πράγματα, κτλ.». Συναντάμε όμως και κάποιες σχέσεις που οι άνθρωποι μεταξύ τους έχουν κοινά, και όταν λέμε κοινά δεν αναφερόμαστε στα παιδιά, αλλά στα ενδιαφέροντα, τα βιώματα, τις αξίες, τα όνειρα ζωής, ακόμα και πως φαντάζονται το μέλλον τους. Άλλη βαρύτητα έχει να ακούς: «Φαντάζομαι στιγμές στο μέλλον να κάθομαι με τον σύντροφό μου και να ακούμε την ίδια μουσική, διαβάζοντας ένα βιβλίο, στο βουνό ή να πηγαίνουμε ταξίδια.» και άλλη να ακούς «φαντάζομαι στιγμές στο μέλλον να είμαι μόνος μου επιτέλους στο σπίτι, να κάνω ότι θέλω, και να πηγαίνω στα μέρη που θέλω εγώ.»

Η επιτυχία ενός μεγάλου έρωτα είναι αυτό που αναζητάμε οι περισσότεροι, και επιτυχία σημαίνει δύο άνθρωποι που ερωτεύτηκαν, αγαπήθηκαν, και ζουν την πορεία μιας ζωής που χάραξαν και δεν αλλοιώθηκε ούτε στο χρόνο, ούτε στη φθορά της καθημερινότητας. Προβλήματα και προκλήσεις θα υπάρχουν, το μυστικό είναι πάντα στο πως τα διαχειρίζεσαι και πως τα δουλεύεις για να βγαίνεις με γρατζουνιές και όχι με βαθύτατες πληγές. Πως δουλεύεται αυτό? Με την κατάλληλη υποστήριξη και διάθεση και των δύο, το ζευγάρι αποκτά την επικοινωνία που χρειάζεται ώστε να μάθουν πραγματικά να ακούν ο ένας τον άλλον σε ασφαλές περιβάλλον και να δημιουργήσουν και πάλι τις βάσεις…ή και όχι. Με την συζήτηση και εξερεύνηση συναισθημάτων είναι αρκετά τα ζευγάρια που καταλήγουν ότι η σχέση δεν έχει πλέον την μορφή που επιθυμούν και ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, το ιδανικό είναι να τους διδάξουμε την υγιή λειτουργικότητα ενός ζευγαριού και όχι την καταναγκαστική γεμάτη φόβους και ανασφάλειες. Όταν ένα ζευγάρι αντιμετωπίζει προκλήσεις καλό είναι να αναρωτηθεί για τι «πολεμούν»; Γιατί θέλουν πραγματικά ο ένας τον άλλον; Γιατί υπάρχει πραγματική ερωτική αγάπη; Ή γιατί υπάρχει ο φόβος στο τι θα αλλάξει στη ζωή, στην καθημερινότητα; Μια αλλαγή φέρνει φόβο και ανασφάλεια και αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί όχι να ψάχνουμε τρόπους πως θα καταπιέσουμε συναισθήματα για να μην αντιμετωπίσουμε αυτό το φόβο. Επίσης ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι τα παιδιά παραδειγματίζονται από την συμπεριφορά μας και εμείς οι γονείς θα επιλέξουμε τα μαθήματα της ζωής μας από τα οποία θα διδαχθούν.

Θα ακολουθήσουν ακόμα περισσότερα άρθρα σχετικά με θέματα σχέσεων και θα χαρούμε να σας γνωρίσουμε και από κοντά να συζητήσουμε εκτενέστερα τις δικές ανησυχίες καθώς κάθε περίπτωση είναι μοναδική.

Facebook
Twitter
LinkedIn
Λένα Καστρησίου & Συνεργάτες - Γραφείο Ψυχολόγων