Τι είναι κεραυνοβόλος έρωτας; Βασικό χαρακτηριστικό: Ένταση
Έντονο πάθος, έντονα συναισθήματα, έντονη προσκόλληση και ενασχόληση, έντονη επιθυμία για συναισθηματική και σωματική επαφή, έντονη έλξη και χτυποκάρδι, δυσκολία στο φαγητό, στη συγκέντρωση, στην έκφραση και στον ύπνο.
Διάρκεια : Το πολύ έξι μήνες, ο κεραυνοβόλος.
Τι είναι ο ουσιαστικός έρωτας
Ο έρωτας ο ουσιαστικός που έχει κοινά χαρακτηριστικά με το περιβόητο ΚΛΙΚ, τον κεραυνοβόλο έρωτα δεν συμβαίνει από τη μία στιγμή στην άλλη. Είναι μια διαδικασία που εξελίσσεται, από ώρες σε μέρες, σε μήνες, σε χρόνια… είναι μια γνωριμία, μία ευχάριστη έκπληξη που δε ζεματάει όσο την/τον πλησιάζεις αλλά σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα και ζεστά.
Ο τρόπος που ερωτευόμαστε είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθεί. Όλος ο κόσμος ασχολείται υπερβολικά θα έλεγα με το θέμα του έρωτα γιατί ακριβώς δε μπορεί να τον εξηγήσει. Όσο και να προσπαθεί η επιστήμη τελικά σηκώνει τα χέρια ψηλά. Οι παράγοντες εξακολουθούν να παραμένουν οι ίδιοι, οι ερωτευμένοι βασίζονται σε αυτά που βλέπουν, σε αυτά που μυρίζουν, σε αυτά που νιώθουν και αγγίζουν , και σε αυτά που …φαντάζονται βάσει αυτών που βλέπουν μυρίζουν, αγγίζουν και νιώθουν. Και ο στόχος των ερωτευμένων παραμένει και αυτός ο ίδιος.
Και ιδού το περίεργο: Όσο ερωτευμένοι και να αισθάνονται, όσο και να εκστασιάζονται με την αδρεναλίνη στο σώμα τους ΟΛΟΙ οι ερωτευμένοι ονειρεύονται τη φάση στη σχέση τους που τη που θα είναι ξαπλωμένοι στο καναπέ τους και θα ξεφυλλίζουν τις Κυριακάτικες εφημερίδες πίνοντας καφέ…………δηλαδή ονειρεύονται τη φάση του ουσιαστικού έρωτα ! Και ακόμα το πιο περίεργο της ανθρώπινης φύσης. Όταν θα παντρευτούν θα ονειρεύονται τα bar και τα ξενύχτια……δηλαδή ονειρεύονται τη φάση του κεραυνοβόλου έρωτα…..
Πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που δε μας αφήνει να χαρούμε αυτό που έχουμε, τη στιγμή που το έχουμε;
Το συμπέρασμα: Σίγουρα ο σύγχρονος τρόπος ζωής δυσχεραίνει την ουσιαστική και αυθεντική ανθρώπινη έκφραση και επιφέρει άγχος και θλίψη στους ανθρώπους. Παρόλα αυτά, η ουσιαστική έξοδος από τέτοια προβλήματα ίσως είναι η καλλιέργεια μιας κοντινής διαπροσωπικής σχέσης και η πραγματική συντροφική πραγματικότητα, η καλλιέργεια δηλαδή του «να μάθω να μοιράζομαι, να υποστηρίζω, να συμμετέχω και να νοιάζομαι».