Η χώρα μας φλέγεται τις τελευταίες ημέρες και οι άνθρωποι που χάνουν ότι με κόπους δημιούργησαν θρηνούν. Μαζί τους και όλοι οι υπόλοιποι που βλέπουμε τα δάση να καίγονται, το πολύτιμο οξυγόνο μας και παράλληλα θλίψη και συμπόνοια για τους πληγέντες που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους. Κυριεύουν τα συναισθήματα του θυμού, της ανησυχίας, του φόβου, των ενόχων και της θλίψης. Και δυστυχώς θα κυριεύουν και μετά, ειδικά σε αυτούς που έχασαν την κύρια κατοικία τους. Βλέπω την αγανάκτηση στα μάτια των περισσότερων και ακούω συχνά «ποσό ακόμη; Καραντίνα ενάμιση χρόνο και συνεχίζουμε με τον φόβο για την υγεία, και τώρα που μπόρεσαν να χαρούν έστω και λίγο καλοκαιρινές διακοπές μπαίνουμε σε άλλη μια ανησυχητική και απελπιστική κατάσταση με τις πυρκαγιές.
Κατάθλιψη, μετατραυματικό στρες, αγχώδη διαταραχή είναι οι παθήσεις που θα μας απασχολήσουν περισσότερο και αυτό καλούνται να αντιμετωπίσουν οι πληγέντες. Έβλεπα ανθρώπους να τρέχουν να σώσουν ότι μπορούν, ανθρώπους με μια μικρή βαλίτσα να εγκαταλείπουν βλέποντας τις φλόγες, παιδιά σοκαρισμένα, πυροσβέστες, αστυνομικοί, εθελοντές να πανικοβάλλονται, τουρίστες και παραθεριστές να νιώθουν ενοχές και κάπου έβλεπα και ανθρώπους να αναρωτιούνται πως μπορούν να απαλύνουν τέτοιο πόνο. Με ποιους τρόπους μπορώ να βοηθήσω;
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ανάγκη παροχής βοήθειας δεν είναι πλασματική, είναι βιοποριστική και υπαρξιακή. Είναι στη φύση του ανθρώπου η αντιμετώπιση και η αποκατάσταση βλάβης. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με πρακτικούς τρόπους όπως και γίνεται με διάφορες δράσεις μαζεύοντας προμήθειες, εθελοντική εργασία για να καθαριστεί ο τόπος.
Μπορούμε σε ανθρώπους που γνωρίζουμε να προσφέρουμε φιλοξενία ή να προσφέρουμε οικογενειακά γεύματα ή να φροντίσουμε κατοικίδια.
Για όσους θέλουν να βοηθήσουν ψυχολογικά, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι η απελπισία δεν αντιμετωπίζεται εξίσου με απελπισία και θυμό αλλά με ενσυναισθηση, ακούγοντας πραγματικά τον πόνο του καθενός μας. Όταν κάποιος νιώθει ότι τότε μπορεί να δεχτεί και βοήθεια. Πολλές φορές είναι το μόνο που χρειάζεται να κάνει κάποιος όταν θέλει να βοηθήσει συναισθηματικά κάποιον που αντιμετωπίζει σοβαρές καταστάσεις, ο πόνος απαλύνεται όταν τον μοιράζεσαι, νιώθεις ασφάλεια να εξετάσεις και να συζητήσεις τρόπους διαχείρισης, ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση σου, νιώθεις αποδεκτός. Και κάπου εκεί αναδεικνύεται η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, όταν νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος στην απελπισία σου, στον φόβο σου, στον θυμό σου, στην θλίψη σου.
Είμαστε εδώ για εσάς.